Twee motten in m'n Jazz - Afspeellijst van Moussa Rasé

Jazz - is dat geen trompet gekwetter bestemd voor de oren van de intellectueel?

"Spirits Up Above" toont van de eerste noot dat deze drogreden niet opgaat. Een krachtig koor roept de geesten aan, het geheel ontaard in een stevig swingende, eclectische post-bop. De jazz-mythe meteen ontkracht. Free jazz is traditioneel moeilijk te verteren, deze fusie maakt de muziekstijl helderder, feestelijker en toegankelijker.

Na een wat zweverig "Silhouette" komen de blazers weer aan het woord in "Theme de Yoyo". Zangeres Fontella Bas - Bowie's vrouw - brengt het thema aan, ondersteund door een aanhoudend heen en weer wiegende bas. De uitschuivers van trompet en saxofoon ontaarden in een enthousiaste verhaallijn. Amerikaanse muzikanten in Parijs, dat moest wel vonken geven. Ook de tekst windt er geen doekjes om:

Your head is like a yoyo,
Your neck is like the string,
Your body's like camembert
Oozing from its skin, yeah.

Your fanny's like two sperm whales
Floating down the Seine,
Your voice is like a long fuck
That's music to your brain, yeah.

Your eyes are two blind eagles
That kill what they can't see,
Your hands are like two shovels
Diggin' in me.

And your love is like an oil well,
Dig, dig, dig, dig it,
On the Champs-Élysées, yeah.

Na deze uitspattingen zorgt het dromerige "Harlem Country Girl" voor de nodige rust. De heren zijn nu aan het woord: Marcus Lewis rapt zich doorheen de jazzy band. "Fake it till I Make It" werkt écht, naar het schijnt. Op het ultieme hoogtepunt, bijna ademloos, komt de saxofoon redding brengen. Leuke fusion.

Bij "Strings of light" van Youssef Kamaal brengen de drums je onmiddellijk in beweging om niet meer lost te laten. Halverwege het nummer voegen de keyborards een artificieel element toe. Toch blijft het geheel gebalanceerd en raakt het trance-effect niet verloren. Het nummer hobbelt gestaag door het muzikale landschap. Zit je nog steeds stil? Met de "Rye Lane Shuffle" komt daar stellig verandering in. Daar dienen shuffles tenslotte voor.

"Change Of Tone" laat de robots aan het woord, door piano begeleid. "Fireworks" brengt spannende, lijfelijke peptalk recht in de onderbuik. En nadien duiken we met Ibrahim Maalouf's "Missin' Ya" - een bewerking van "A Night In Tunesia" - een oosterse stad in. De reis doet deugt, deze winterdagen. "Diasporas", een nieuw album te ontdekken!

"Boca" laat de blazers aanzwellen waarna de trompet het woord neemt. Met een vocaal adrenaline-sprintje komen we uit bij een zweem van Ode an die Freude.

"The Creator Has A Master Plan" past eerder bij de melige kerstsfeer. Geeuw. Het jodelen is lokt wel een lach uit. Ook "Message An A Bottle" is een softie. "'Life And Death" is dromerige jazz.

In de expressieve versie van Albert Ayler is de jazz klassieker "Summertime" haast niet meer herkenbaar. Met "Delores Boyfriend" wordt op aangename wijze de mijn van de piano-blues aangeboord. En tenslotte fluit "Dança Do Pajé" met een virtuoos deuntje naar Latijns Amerika.

Yanne, 'k zou die ouwe Jazz vol motten alsnog niet meteen naar de Kringwinkel brengen. Hij brengt vreugde en warmte!

Spotify: spotify:user:yannedebelder:playlist:2ZMo9R2zWjOs0pVyclie4H