TV-Seriemoordenaars - een afspeellijst van DJ Moussa Rasé


Spotify-afspeellijst

Met zijn intussen twaalfde Spotify-afspeellijst installeert DJ Moussa Rasé ons ietwat minder knus voor de televisie. Geen avondje voor mietjes dus, want vandaag gaat het over moorden en moordenaars, dodelijke orkanen, bloedspatpatroononderzoekingen, dubieuze dubbelrollen, feestelijke begrafenissen en onverholen horror. We trekken weer virtueel op reis ook, naar de stad van de swamps en de bayous, van de voodoo en the piano-blues. Naar New Orleans dus. Om nadien de grote plas over te steken naar Denemarken waar moord en politieke intriges ons op het puntje van de zetel brengen.
We zetten ons al van bij het begin mentaal schrap met het instrumentale "Theme from Dexter". Dexter is een forensisch onderzoeker gespecialiseerd in "bloedspatpatroononderzoek". Het verhaal is ietwat complex, want Dexter is daarnaast zelf een seriemoordenaar. Met die verzachtende omstandigheid dat hij enkel mensen vermoordt die "het verdienen", namelijk andere moordenaars die hun straf ontlopen zijn. De hartslag bonkt. "Ting".
Tom Waits kluistert ons met een ijzige blues nog steviger vast aan de zetel. Het nummer  "Way Down In The Hole" werd gebruikt als opening voor de misdaadreeks The Wire, waarbij elk seizoen een nieuwe uitvoering van de song te horen was, achtereenvolgens gebracht door The Blind Boys Of Alabama, Tom Waits, The Neville Brothers, DoMaJe en Steve Earle.

Treme
John Boutté  uit New Orleans is van kindswege thuis in R&B, gospel, latin en blues, zo weet Wikipedia. Zijn muziek is een mengelmoes beïnvloed door de Mardi Gras scene en de "jazz funerals" uit zijn geboortestad. Een laatste duwtje van Stevie Wonder zorgde ervoor dat John Boutté carrière maakte in de muziekwereld.
De "Treme Song", genoemd naar een wijk in New Orleans, bevat al deze kenmerken en werd gebruikt voor de gelijknamige dramareeks. Treme vertelt het verhaal van de inwoners van New Orleans die hun leven opnieuw proberen op te bouwen na de doortocht van orkaan Katrina.
Thrombone Shorty op vijfjarige leeftijd
Yo-o-Oh! "Ooh Poo Pah Doo" - een R&B song oorspronkelijk van Jessie Hill uit New Orleans - is een populair nummer tijdens "Mardi Gras", letterlijk de "vette dinsdag" waarop iedereen in New Orleans uit de bol gaat alvorens de vastenperiode aanbreekt. Het nummer werd later gecoverd door Ike & Tina Turner. 

Voor de dramareeks Treme brachten Jessie Hill's kleinzonen James en Troy "Trombone Shorty" Andrews hun eigen versie van "Ooh Poo Pah Doo". Tony verscheen al op vierjarige leeftijd samen met Bo Diddley op het podium. Op zesjarige leeftijd was hij orkestleider, waarna hij lid werd van "The Stooges Brass Band". In 2005 maakte hij deel uit van de blazerssectie van Lenny Kravitz. Hij is ook lid van de New Orleans Social Club, een benefietgroep opgericht na orkaan Katrina. "And Welcome to New Orleans!".
Ook het wondermooie "Chan Chan" van Compay Segundo wordt komt in de soundtrack van Dexter. Compay Segundo schreef het nummer "Chan Chan" niet, hij droomde het!


"Ik schreef Chan Chan niet, ik droomde het. Ik droom van muziek. Soms word ik wakker met een melodie in mijn hoofd, ik hoor de instrumenten, alles is vrij duidelijk. Ik kijk over het balkon en ik zie niemand, maar ik hoor het alsof het op straat gespeeld wordt. Ik weet niet wat het zou kunnen zijn. Op een dag werd ik wakker en hoorde die vier gevoelige noten, ik gaf ze een tekst geïnspireerd door een kinderverhaal uit mijn jeugd, Juanica y Chan Chan, en je ziet het, nu wordt het overal gezongen.."


De Cubaanse Buena Vista Social Club verwierf er in 1997 wereldfaam mee.
Rond 1755 vestigden een groep verbannen Fransen uit Canada zich rond de "bayous", moerasachtige meren en inhammen rondom New Orleans. Ze behielden hun eigen taal en muziek. De gebruiken waren dan ook anders in de Franse en later Spaanse stad ten opzichte van het protestantse Amerika. Dat bleef ook zo na de Amerikaanse inlijving.
Een "Jazz funeral" - in New Orleans spreekt men liever van een "funeral with music" - is dan ook een mix van een Westerse militaire processie met traditionele Afrikaanse spirituele gebruiken. Later zorgden ook de protstantse en de katolieke kerk, de Haïtiaanse voodoo - waarbij men de overledenen viert om de gunst van de geesten te verzekeren - en de Mardi Gras indianen voor hun eigen invloed op de "jazz funerals".

Jazz Funeral

Een jazz funeral begint doorgaans heel plechtig en statig. Eens de overledene is begraven en familie en vrienden afscheid hebben genomen, verandert de toon naar meer "up-tempo" muziek en nemen toeschouwers deel aan een swingende dansfeest om de overledene te vieren. "Just A Closer Walk With Thee" is een typische gospel voor een jazz funeral.
True Detective
De Amerikaanse country- en gospelzanger Larry Gatlin schreef het nummer "All The Gold In California" terwijl hij aanschoof in de verkeerschaos in Los Angeles. De song waarschuwt dat al het goud in de staat opgesloten ligt in een bank, op naam van iemand anders. Elke poging om fortuin te maken draagt dus ook het risico op een persoonlijke ondergang. Larry Gatlin & The Gatlin Brothers mochten het nummer brengen tijdens de inauguratie van president Reagen in 1985. Nick Cave gooide de dromen in California stuk met een rauwe, bluesy versie die gebruikt werd voor het tweede seizoen van de serie "True Detective".
Selenicereus Grandiflorus
"Far From Any Road" bezingt een cactus. Neen, niet zo maar een cactus, wel de Selenicereus Grandiflorus of "Koningin van de Nacht", een cactus die slechts één nacht van zijn leven in bloei staat, met dan wel met een wondermooie bloem.
In de handen vanThe Handsome Family  wordt het nummer griezelig duister, wat mee verklaard wordt door het feit dat zangers Rennie Sparks lijdt aan een bipolaire stoornis. De ondertoon van het nummer mag dan wel donker klinken, de nummers van The Handsome Family zitten vol dubbele bodems en metaforen. Perfecte passend dus bij het eerste seizoen van de serie True Detective.


"I Don't Stand A Ghost Of A Chance With You" is een jazz-standard geschreven door Victor Young uit Chicago en uitgebracht in 1932 door Bing Crosby. In de derde episode van Tremé zingt een dronken man het nummer in het gezelschap van twee straatartiesten, alvorens hij met zijn trombone tegen een politiecombi aanloopt.


En om helemaal in het thema te blijven, voeg ik graag nog de mooie versie van Billie Holiday toe, gebruikt in de oude horrorfilm "Carnival of Souls".



We keren even terug vanuit New Orleans naar Scandinavië, waar de Deens-Zweedse politieserie The Bridge begeleid wordt door "Hollow Talk" van de Deense band Choir Of Young Beleivers. 

Op het mythische continent Westeros trekken we ten strijde met 2Cellos, de band van de Kroatische-Sloveense cellisten Luka Sulic en Stjepan Hauser. In hun mars worden ze begeleid door het London Symphony Orchestra, voor een heroïsche versie van "Game Of Thrones Medley".


In het hoogst van de strijd rijzen de haren ten berge wanneer componist en jazz-muzikant Frans Bak met ijzige tonen op de synthesizer, een knallende drum en een brommende baslijn de Deense misdaadreeks The Killing presenteert.
Halfdan E weet nadien met "Borgen Main Titles" de irrationele angst weer terug te brengen naar een toestand waarbij de hartslag vertraagt terwijl de geest nog steeds op scherp staat. De naam van de fictieve televisieserie Borgden of "De Burcht" verwijst naar het regeringscentrum in Kopenhagen waar politieke intriges de spanning opbouwen. De gemoedstoestand komt tenslotte helemaal tot bedaren met het dromerige "Varg Veum" van de Noorse saxofonist Jan Kâre Hystad.
We zullen zeker niet in slaap vallen voor de televisie, want met Ramin Djawadi gaan we opnieuw het strijdlustige avontuur van Game of Thrones tegemoet. Ramin Djawadi verdiende zijn sporen al ruimschoots als componist van programma's en films. Hij is de zoon van een Duitse moeder en een Iraanse vader, een dubbelbloed waarvan de invloed ook afstraalt op zijn werk. Frans Bak en Josephine Cronholm brengen ons terug naar de set van The Killing.

Les Revenants
Mogwai verzorgde de soundtrack bij de de Franse horrorreeks Les Revenants. De muziek werd gemaakt nog voor de groep enig beeldmateriaal had gezien. Tijdens de opnames speelden de producers ook niet-uitgebracht demomateriaal van Mogwai waardoor de muziek deel ging uitmaken van de film zelf. Gaandeweg kreeg Mogwai meer informatie over wat er gefilmd werd, waardoor de composities uitgroeiden tot een "actieve soundtrack". "Hungry Face" bouwt op in spanning zonder  daarbij bombastisch of overdreven dramatisch te worden.
De reeks True Detective besteedt via muziekregisseur T Bone Burnett heel veel aandacht aan de soundtrack. Voor het tweede seizoen werd gekozen voor "Nevermind", een song uit het album Popular Problems van niemand minder dan Mister Leonard Cohen. Met zijn rauwe, afgeleefde stem brengt hij een mistig nummer dat ooit het leven zag als een gedicht. De tekst exclameert het nihilisme met een echo van "Nevermind". In de jaren '90 verbleef Cohen gedurende vijf jaar in een boeddhistisch klooster - op de achtergrond hoor je kirtan-zangeres Donna DeLory het woord "salaam" herhalen, wat zowel qua stemtimbre als qua emoties een dualiteit teweeg brengt.

There’s truth that lives
And truth that dies
I don’t know which
So nevermind

Nevermind - Leonard Cohen
Terug naar het swingende New Orleans. Canal Street, een belangrijke verkeersader in de stad, loopt van de Mississippi naar de oudste buurt "Vieux Carré". Tot vroeg in de negentiende eeuw leefden in deze buurt voornamelijk Creolen, na de inlijving van New Orleans bij de Verenigde Staten in 1803 immigreerden er via de Mississippi diverse culturen. Het eind van "Canal Street" wordt door de lokale bevolking "de voet" genoemd.
John Boutté en Paul Sanchez schreven samen "At The Foot Of Canal Street" nadat ze ontdekten dat hun beide vaders - de ene blank, de andere zwart - begraven lagen op een kerkhof aan "de voet van Canal Street". Net als in een jazz funeral verandert het nummer van een trage song plots in een swingend dansnummer waarbij de tekst contrasteert met Sanchez' optimisme.


Cassandra Wilson is een Amerikaanse jazzmuzikante beïnvloed door Miles Davis en met een zeer onmiskenbaar stemtimbre. Ze voegde in haar werk elementen van blues, country en folkmuziek en nam nummers op die varieerden van "Come On In My Kitchen" van Robert Johnson, "Death Letter" van Son House tot "I'm So Lonesome I Could Cry" van Hank Williams. "Sign Of The Judgement" maakt deel uit van de soundtrack van True Detective.
De misdaadreeks Breaking Bad vertelt het verhaal van een chemie-leraar die zich tot het drugsmilieu keert nadat hij de diagnose van terminaal longkanker krijgt. De reeks opent met een bluesy compositie van Dave Porter waarin de bottleneck dreigend over de Dobro gitaar glijdt, begeleid door wereld-percussie op de tonen van een synthesizer. Aan het eind van deze spannende reeks kijken we nog mee naar de horror-serie Twin Peaks om, na de rustgevende Twin Peaks Theme, voldaan de televisie uit te zetten.

"TV-Seriemoordenaars" is een afspeellijst van DJ Moussa Rasé waarin emoties de bovenhand krijgen dankzij tijdloze, toegankelijke en wondermooie muziek. Waarvoor, alweer, een gemeende dankjewel!

Bb Bm B

Spotify-afspeellijst